Aktualności  »  Prawo dla Przedsiębiorcy

Ogólne zasady dokumentowania sprzedaży wydają się być jasne - w dużym skrócie: paragon dla osoby prywatnej, faktura dla firmy. Natomiast w praktyce sprawa jest nieco bardziej skomplikowana, szczególnie gdy w grę chodzi konieczność wystawienia faktury do transakcji już udokumentowanej paragonem fiskalnym. Jakie są zasady sporządzania takiej dokumentacji w świetle znowelizowanej ustawy o VAT?

Faktura i paragon – kiedy występują razem?

Jak już wspomniano, podstawową zasadą obowiązującą przedsiębiorców jest wydawanie swoim klientom paragonów fiskalnych, jeśli występują oni jako konsumenci, oraz faktur, jeśli dokonują zakupów jako firmy. W praktyce jednak zdarzają się sytuacje, w których nabywca otrzymuje oba te dokumenty.
Pierwsza z nich może mieć miejsce wtedy, gdy nabywający nie określi, iż dokonuje zakupu na firmę i nie upomni się przy transakcji o wystawienie faktury. Zdarza się, że dopiero po upływie pewnego czasu taka osoba zgłasza się ponownie do sprzedającego, przedstawiając chęć otrzymania dodatkowego dokumentu.

W wielu większych sklepach, jak supermarkety, często spotykana jest także praktyka wystawiania faktur w osobnym miejscu, po odejściu od kasy, na podstawie otrzymanego paragonu. Zatem w tym przypadku dla kasjerki nie jest istotne, czyje zakupy nabija na kasę – za każdym razem wydawany jest paragon, przedstawiany następnie w punkcie obsługi klienta czy innym miejscu, w którym sporządzane są faktury.

Zdarzyć się może także, że fakturę trzeba będzie wystawić osobie prywatnej. Przedsiębiorca ma obowiązek wystawić takiemu klientowi paragon (jeśli nie korzysta ze zwolnienia z obowiązku stosowania kasy fiskalnej), fakturę natomiast będzie musiał sporządzić dopiero w momencie, kiedy kontrahent wyrazi takie żądanie.

Jak widać zatem, wcale nie tak rzadkie są sytuacje, w których jedna transakcja jest udokumentowana zarówno za pomocą paragonu, jak i faktury. Czy jednak sprzedawca ma obowiązek sporządzać fakturę na każde żądanie nabywcy, bez względu na to, ile czasu upłynęło od zdarzenia gospodarczego?
Ustawa o VAT od stycznia określa terminy

Większość regulacji dotyczących wystawiania faktur od stycznia 2014 r. została ujęta w Ustawie o podatku od towarów i usług (VAT). Przepisy dotyczące terminów sporządzania tych dokumentów także zostały w ustawie dokładnie opisane.

Okazuje się, że zgodnie z zawartymi w tym miejscu regulacjami przedsiębiorca wcale nie musi ciągle stosować zasady „klient nasz pan” i wystawiać faktury na każde żądanie nabywcy. Jak wskazuje art. 106b ust. 3 ustawy, podatnik rzeczywiście jest zobowiązany do sporządzenia dokumentu na życzenie kupującego usługę lub towar, jednakże wyłącznie wtedy, gdy żądanie takie zostanie wyrażone nie później niż w terminie trzech miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar, wykonano usługę albo otrzymano całość lub część zapłaty.

W praktyce oczywiście może zdarzyć się, że nabywca będzie miał nawet cztery miesiące na to, aby zażądać wystawienia faktury – jak bowiem wskazano powyżej, czas liczony jest od końca miesiąca, w którym zawarta została transakcja albo wpłynęła zapłata. W związku z tym jeśli któreś z wymienionych zdarzeń miało miejsce np. 1 maja, to po fakturę nabywca może zgłosić się do 31 sierpnia.
Faktury „po terminie”

Czy powyższy przepis oznacza, że niezgłoszenie się po fakturę w ciągu trzech miesięcy uniemożliwi jej zdobycie? Na szczęście nie, chociaż w tym przypadku nie można już mieć pewności, że dokument uda się uzyskać.

Jak wskazuje przepis, przedsiębiorca ma obowiązek wystawić fakturę na żądanie, jeśli żądanie to zostanie zgłoszone przed upływem trzech miesięcy. Po tym czasie nadal ma on prawo wystawić taką fakturę, ale nie jest już do tego zobowiązany. Zatem po ujętym w przepisach terminie sporządzenie dokumentu jest już uzależnione wyłącznie od dobrej woli sprzedawcy.

Źródło: http://www.podatki.egospodarka.pl/107992,Podatek-VAT-2014-termin-wystawienia-faktury-do-paragonu,1,68,1.html